εξαγορά ΑΤΕ από την Πειραιώς

ΔημοσιοΜΗγράφε για τα σκάνδαλα και θα έχεις πακέτο

Του Στέφανου Γεωργίου

Ένας άνθρωπος με αναγνωρισιμότητα και επιρροή στην κοινή γνώμη μπορεί να αποτελέσει πραγματικό θησαυρό. Δεν είναι λίγες οι επιχειρήσεις που «βλέπουν» τέτοιους, μικρούς και μεγάλους, θησαυρούς στα πρόσωπα δπμοσιογράφων με πρόσβαση σε δημοφιλή και προβεβλημένα ΜΜΕ, ώστε να προασπίζονται τα συμφέροντα τους και ενίοτε να κουκουλώνουν σκάνδαλα, κομπίνες δεκάδων εκατομμυρίων, υπόγεια αλισβερίσια και σκοτεινές διαδρομές μαύρου χρήματος, μέχρι και ψυχροπολεμικού τύπου υποθέσεις κατασκοπείας. Ένας κεκαλυμμένος εκπρόσωπος Τύπου που με γκεμπελικές μεθόδους θα φροντίζει να βγάζει «λάδι» την εταιρία που τον έχει στα μυστικά κονδύλια της, φουσκώνοντας παράλληλα τους προσωπικούς του λογαριασμούς σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο και φορολογικό παράδεισο του πλανήτη…

Τα «μυστικά» αυτά κονδύλια, ωστόσο, δεν είναι και τόσο μυστικά. Για να μπορέσουν να «νομιμοποιηθούν» παίρνουν τη μορφή διαφήμισης. Ενδεικτικό είναι ότι εφημερίδες με εξαιρετικά μικρή κυκλοφορία καταφέρνουν χρόνια τώρα να επιβιώνουν, έχοντας εξασφαλίσει δυσανάλογα προς τις πωλήσεις τους διαφημιστικά μπάτσετ. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι την πρωτοκαθεδρία στη διαφημιστική δαπάνη κάθε χρονιά την έχουν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με τα πρώτα για το 2011 να έχουν καταβάλει στα ΜΜΕ 97,36 εκατ. ευρώ και τα δεύτερα 92,85 εκατομμύρια, από τα οποία το 55% οδηγήθηκε προς τις εφημερίδες.

«Άκρα του τάφου σιωπή» για τα «λαθραία» δάνεια της Πειραιώς

Στις αρχές Απριλίου παρατηρήθηκε μια παγκόσμια πρωτοτυπία στη δημοσιογραφία. Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων σχεδόν όλων των καναλιών, εφημερίδες αλλά και δεκάδες ειδησεογραφικά site και αμφιλεγόμενα για τον πραγματικό τους ρόλο blog αφιέρωσαν εκτενή ρεπορτάζ για τη διάψευση μιας είδησης που δεν είχαν μεταδώσει! Με προσήλωση ιερομόναχου, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ της χώρας αναπαρήγαγαν το Δελτίο Τύπου της Τράπεζας Πειραιώς σε απάντηση δημοσιεύματος του πρακτορείου Reuter, χωρίς ωστόσο να έχουν κάνει την παραμικρή αναφορά στο ίδιο του ρεπορτάζ του διεθνούς πρακτορείου. Η διάψευση ουσιαστικά ήταν στον αέρα, ενώ όσοι δεν είχαν παρακολουθήσει ενδελεχώς την ειδησεογραφία των ημερών θεώρησαν ότι έχασαν κάποιο ουσιώδες απόσπασμα του θέματος. Το δημοσίευμα του Στίβεν Γκρέι στρεφόταν κατά της οικογένειας Σάλλα και αφορούσε σε διάφορες offshore εταιρίες που είχαν συστήσει μέλη της ισχυρής οικογενείας της Πειραιώς, μέσω των οποίων φέρονται να αγόραζαν ακίνητα με δάνεια από την ίδια την τράπεζα και εν συνεχεία να τα μεταπωλούν σε πολλαπλάσιες τιμές στην Πειραιώς.

Λίγους μήνες αργότερα, σης ι6 Ιουλίου, το πρακτορείο Reuter «ξαναχτύπησε» με τον ίδιο αποδέχτη. Σύμφωνα με το νέο ρεπορτάζ του ερευνητή-ρεπόρτερ Στίβεν Γκρέι, ο πρόεδρος μιας εκ των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών, μαζί με την οικογένεια του, έχει πάρει δάνεια πάνω από 100 εκ. ευρώ για τη χρηματοδότηση της δικής του τράπεζας με την επίμαχη αγορά να μην έχει δηλωθεί ποτέ στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπως ισχυρίζεται το δημοσίευμα. Η είδηση όλως παραδόξως για μια ακόμη φορά δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας στα «έγκυρα» μέσα ενημέρωσης του ελληνικού μικρόκοσμου.    

Εύλογα λοιπόν δημιουργείται η απορία. Πρόκειται για αμέλεια των «λαγωνικών» της συντακτικής ομάδας -συμπτωματικά-όλων των δελτίων και των περισσότερων εφημερίδων της χώρας, ή συμβαίνει κάτι άλλο; Είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρεί κανείς ότι μια τράπεζα, η οποία σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα οποία η ίδια έχει δώσει στη δημοσιότητα, έχει φτάσει τη διαφημιστική της δαπάνη στα 26 εκατομμύρια ευρώ, θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα αρνητικό γι” αυτήν ρεπορτάζ, την ώρα που όλα τα ΜΜΕ εποφθαλμιούν τα εκατομμύρια σαν μάννα εξ ουρανού. Για να αντιληφθεί κανείς το ύψος του μπάτζετ, αρκεί να αναλογιστεί ότι πρόκειται για το 1/3 του κόστους εξαγοράς ολόκληρης της ΑΤΕ από την Πειραιώς! Δεν πρόκειται για κάποια ανούσια σπατάλη από την πλευρά της τράπεζας, αλλά για βασικό πυλώνα της στρατηγικής της. Μοιράζοντας απλόχερα χρήματα, νομιμοποιημένα υπό τη μορφή της διαφήμισης, σε καναλάρχες και δημοσιογράφους, αποκτά μια αδιάβλητη ασπίδα προστασίας για το εταιρικό της προφίλ και μπορεί άφοβα πλέον να προχωρήσει με την ησυχία της σε όποια ενέργεια και αν θεωρεί προς το συμφέρον της. Ακόμη και αν αυτή «παίζει» με τα νομικά κενά ή σχοινοβατεί μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, έχει πλέον καταφέρει να διασφαλίσει το κύρος της και να σκεπάσει με ένα πέπλο σιωπής όποιους «σκελετούς» μπορεί να έχει στη ντουλάπα της.